Twee jaar geleden reisden we door de Alpen. Iets meer dan een maand reden we de Grand tour van Zwitserland, een echte aanrader, maar dat heb ik op een andere plek op deze website al vaker verteld.
Met mijn nieuwe partner ging ik voor het eerst wat langer op vakantie. Natuurlijk hoorde daar ook een fietstocht bij en gelukkig had ik mijn e-bike meegenomen. Dat leek me op zich best handig, in de Zwitserse Alpen als je 1 been niet goed kunt gebruiken. Tijdens de eerste tocht vlogen we letterlijk de berg af. Ik voorop, op de E-bike, partner er achteraan op de gewone fiets. Zo flitsend zoefden we, dat een normaal gesprek niet mogelijk was. Tijdens de koffiestop dacht ik ineens aan de terugweg. Want tja.... Naar beneden was peanuts. Dat betekende nogal wat voor de weg terug. Ik zag de figuurlijke bui al hangen. Zo had ik me die vakantie in de bergen niet voorgesteld. ‘Het glas moet niet halfleeg zijn hoor, natuurlijk kom je boven. Zo niet, dan trek ik je gewoon de berg op!’, zei vriend stoer.
Toen ik me weer op de fiets gehesen had, de knop op stand 5 en mijn blik op oneindig, startte ik hoopvol.
Mijn ene been ‘ zwengelde de fiets aan’, het andere been ging dapper op de trapper en ja hoor, mindful kroop het fietsje met mij erop de berg op. Vriend zag ik in geen bergen of wegen, vast al vooruit gezoefd, want zijn glas was immers halfvol!
Terug bij de camper was hij nergens te vinden. Na een uur hoorde ik wat vreemde geluiden. Hijgend en transpirerend kwam hij met zijn fiets aangelopen. Ja hij, van dat volle glas, die rasoptimist die me beloofde dat hij me wel even naar boven zou trekken! Hij had het iets te optimistisch ingeschat. En ik iets te pessimistisch. Ik kon meer dan ik dacht. Of moet ik de credits aan mijn fiets geven? De volgende keer twee E-bikes mee dus. Dan zijn allebei de glazen halfvol en is geen berg te hoog!
Nu we allebei een goede E-bike hebben, hebben we het boek Mythische fietstochten in Europa van Lonely PLanet aangeschaft. Een prachtig hard-cover boek vol prachtige foto's, mooie routes, leuke verhalen bij de routes en ongelooflijk veel tips voor de prachtigste tochten! We hebben er veel plezier mee en het gaat standaard mee in onze camper!
Deze post is eerder gepubliceerd in het magazine van de vereniging KorterMaarKrachtig. Ik was acht jaar lang hoofdredacteur van dit magazine en deed dat samen met Harry Dietz, die nu de scepter zwaait.
Het is heerlijk om mijn reizen te kunnen delen met mijn website-bezoekers! En... ik heb de meeste reizen omgezet in digitale reisgidsen.
Compleet met: